به سند معتبر از ریّان بن شبیب که خال معتصم خلیفۀ عباسی بوده است روایت کرده که گفت: در روز اول محرم به خدمت حضرت رضا رفتم، فرمود:

ای پسر شبیب! خبر داد مرا پدرم ازپدرش از جدش که چون جدم حسین کشته شد، آسمان خون و خاک سرخ بارید.

ای پسر شبیب! اگر گریه کنی بر حسین (ع) تا آب دیده تو بر روی تو جاری شود حق تعالی جمیع گناهان صغیره و کبیره تو را بیامرزد، خواه اندک باشد خواه بسیار.

ای پسر شبیب! اگر خواهی خدا را ملاقات کنی و هیچ گناهی بر تو نباشد پس زیارت کن امام حسین را.

ای پسر شبیب! اگر خواهی در غرفۀ عالیۀ بهشت ساکن شوی با رسول خدا و أائمه طاهرین پس لعنت کن قاتلان حسین را.

ای پسر شبیب! اگر خواهی  مثل ثواب شهدای کربلا را داشته باشی، پس هرگاه که مصیبت آن حضرت را یاد نی بگو:

« یا لَیتَنی کُنتُ مَعَهُم فَاَفوُزَ فَوزاً عظیماً»

یعنی: ای کاش من بودم با ایشان و رستگاری عظیمی می یافتم.

به نقل از کتاب منتهی الآمال، تألیف حاج شیخ عباس قمی