پس اگرازما بپرسند شما در روز عاشورا که دائماً حسین حسین می کنید وبه سر خودتان می زنید،چه می خواهید بگویید؟باید بگوییم:

ما می خواهیم حرف آقایمان را بگوییم،ما هر سال می خواهیم تجدید حیات کنیم:(یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إستَجیبوا للهِ وَلِلرَّسولِ إذا دَعاکُم لِمایُحییکُم).

باید بگوییم عاشورا روز تجدید حیات ماست.دراین روزمی خواهیم در کوثرحسینی شستشو کنیم،تجدید حیات کنیم،روح خودمان راشستشوبدهیم،خودمان را زنده کنیم، ازنو مبادی ومبانی اسلام را بیاموزیم، روح اسلام رااز نو به خودمان تزریق کنیم.ما نمی خواهیم حس امربه معروف ونهی از منکر،احساس شهادت، احساس جهاد، احساس فداکاری در راه حق،در ما فراموش بشود؛نمی خواهیم روح فداکاری در راه حق درما بمیرد.

این فلسفه عاشوراست،نه گناه کردن و بعد به نام حسین بن علی بخشیده شدن!گناه کنیم، بعد در مجلسی شرکت کنیم وبگوییم خوب دیگرگناهانمان بخشیده شد. گناه آن وقت بخشیده می شود که روح ما پیوندی باروح حسین بن علی بخورد؛اگر پیوند بخورد؛ گناهان ما قطعاً بخشیده می شود،ولی علامت بخشیده شدنش این است که دومرتبه دیگر دنبال آن گناه نمی رویم.اما اینکه ازمجلس حسین بن علی بیرون برویم ودومرتبه دنبال آن کناهان برویم،نشانه این است که روح ما با روح حسین بن علی پیوند نخورده است.

نهضت حسینی اثر شهید مطهری