نقد فیلم «دختر»

کارگردان: رضا میرکریمی

«دختر» به سراغ جامعه ی مدرن و دغدغه های انسان مدرن می رود، شخصیت اصلی فیلم یک دختر جوان شهرستانی است که مشکلات بسیاری با پدر بسته و سنتی خود دارد.

در فیلم «دختر» کارگردان به روابط اعضای خانواده با یکدیگر، خصوصاً رابطه ی والد با فرزند می پردازد. آنچه در ابتدا از شخصیت پدر در فیلم «دختر» قابل دریافت است این است که پدر فردی خشک، مستبد و زورگوست که می خواهد همه چیز را خودش اداره کند و شخصیت سرکوبگری دارد که این را همان ابتدا از محیط کارش متوجه می شویم که سپس به خانواده اش نیز منتقل می شود. پدر در ضدیت با همه چیز است تا جایی که شخصیت عمه که یکی از قربانی های سرکوب های برادرش است وارد داستان می شود. و می خواهد مانع آن شود که آینده ی برادرزاده اش همچو او شود. که فیلم به زیبایی سیر تحول پدر را به تصویر نمی کشد. خیلی از ضعف هایی که از این خانواده در فیلم نشان داده شد مثل فاصله عاطفی بین پدر و دختر، ناهماهنگی پدر و مادر در تربیت فرزند و بی مدیریتی مادر که فقط توجهش به کارهای منزل است نه چیز دیگر و… بدون راه حل می ماند و همچنین بعضی از صحنه های فیلم نوعی تبلیغ این روند در سطح جامعه است. کارگردان می توانست برای این که اثار مثبت فیلم در جامعه بیشتر از آثار منفی آن باشد مقدمه فیلم را که بیشتر به نقاط ضعف پدر و خانواده می پرداخت را کوتاه تر کند و بیشتر راه حل بدهد.

گردآورنده : فاطمه دشت آبادی