اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي فِيهِ نَصِيبا مِنْ رَحْمَتِكَ الْوَاسِعَةِ وَ اهْدِنِي فِيهِ لِبَرَاهِينِكَ السَّاطِعَةِ وَ خُذْ بِنَاصِيَتِي إِلَى مَرْضَاتِكَ الْجَامِعَةِ بِمَحَبَّتِكَ يَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِينَ

خدايا براى من در اين ماه بهره‏ اى از رحمت گسترده ‏ات قرار ده،و به جانب دلايل‏ درخشانت راهنمايى كن،و به سوى خشنودى فراگيرت متوجه كن،به مهرت اى آرزوى مشتاقان.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ رَحْمَةَ الْأَيْتَامِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءَ السَّلامِ وَ صُحْبَةَ الْكِرَامِ بِطَوْلِكَ يَا مَلْجَأَ الْآمِلِينَ

خداى در اين ماه مهرورزى به ايتام،و خواندن طعام،و آشكار كردن سلام،و همنشينى با اهل كرامت را نصیبم فرما،به عطايت اى پناهگاه آرزومندان.

قال الصادق (ع) قال النبى (ص) الصوم جنة (اى ستر) من آفات الدنيا و حجاب من عذاب الآخرة. فاذا صمت فانو بصومك كف النفس عن الشهوات، و قطع الهمة عن خطوات الشياطين، و انزل نفسك منزلة المرضى لا تشتهى طعاما و لا شرابا و توقع (متوقعا) في كل لحظة شفاك من مرض الذنوب، و طهر باطنك من كل كذب (كدر) و غفلة و ظلمة يقطعك عن معنى الاخلاص لوجه اللَّه. قيل- لبعضهم انك ضعيف و ان الصيام يضعفك! قال انى اعده بشر يوم طويل، و الصبر على طاعة اللَّه أهون من الصبر على عذابه.

حضرت صادق (ع) از حضرت رسول اكرم (ص) نقل مى ‏كند كه فرمود:

روزه گرفتن سپرى است از آفات و گرفتاريهاى دنيا و حجاب و مانعى است از عذاب آخرت.

و چون روزه مى ‏گيرى، پس نيت و مقصد تو از روزه. نگهدارى نفس خود باشد از شهوات نفسانى، و قطع كردن و بريدن قدمهاى شيطانى. و خود را مانند افرادى كه مريض بوده و اشتهاء به آب و غذا ندارند، فرض كرده، و از شهوات امساك كامل داشته باش تا بهبودى پيدا كنى. و در هر لحظه و در هر ساعت منتظر و متوقع شفا يافتن از بيماريهاى معاصى باش. و قلب خود را تطهير كن از هر گونه كدورت و غفلت و ظلمتى كه از حقيقت اخلاص و قصد قرب به خدا مانع مى‏ شود.

به يكى از اهل تقوى گفتند كه: تو ضعيف هستى و روزه گرفتن تو را ضعيف‏تر و لاغرتر مى‏ كند! جواب داد كه من آن را براى گرفتارى و شدت روزى كه بسيار طولانى است ذخيره مى ‏كنم، و صبر و تحمل كردن من به طاعت پروردگار متعال آسانتر است از صبر و تحمل عذاب و شدت روز آخرت.

شرح‏
روزه به طور مستقيم قواى حيوانى و طبيعى را كه سركش شده‏ اند؛ در اثر فشار و محدود كردن معتدل كرده، و توجه انسان را از مشتهيات نفسانى (أكل، شرب، شهوات نفسانى، آزادى زبان) به سير حقيقى و روحانى انسان سوق داده، و جاذبه روحانيت را در وجود آدمى زنده كرده، و دستور سلوك به سوى جهان نور و سعادت انسانى را عملا تعليم مى ‏دهد. آرى روزه يك ماه تمرينى است براى افراد متنبه و خدا پرست كه: از آلودگى‏ هاى تاريك دنيوى و از گرفتارى‏هاى نفسانى فراغت پيدا كرده، و به مراحل حقيقت و نور و ايمان توجه نموده، و به نقاط ضعف و أمراض روحى و ابتلائات و محدوديت خود رسيدگى كرده، و توفيق بهبودى و نگهدارى و تقوى نفس پيدا كنند.

هر كه كاه و جو خورد قربان شود* هر كه نور حق خورد پران شود

ليك از علت در اين افتاده دل* كه خورد او روز و شب زين آب و گل

قوت جبريل از مطبخ نبود* بود از ديدار خلاق وجود

مصباح الشريعة،منسوب به جعفر بن محمد( امام ششم علیه السلام ) ، ترجمه مصطفوى،  ص: 83

امام علی علیه السلام :

فرض الله …َ الصِّيَامُ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْق‏

خداوند روزه را واجب كرد تا به وسيله آن اخلاص خلق را بيازمايد.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 512 ، ح 252 - تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 176 ، ح 3376

اللَّهُمَّ أَعِنِّي فِيهِ عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِي فِيهِ ذِكْرَكَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِيقِكَ يَا هَادِيَ الْمُضِلِّينَ

خدايا مرا در اين ماه بر روزه و شب ‏زنده دارى‏ اش يارى ده،و از لغزشها و گناهانش دورم بدار، و ذكرت را همواره روزى ‏ام كن،به توفيقت اى راهنماى گمراهان.